古风（登高望四海）
古风（登高望四海）原文：
登高望四海，天地何漫漫。霜被群物秋，风飘大荒寒。荣华东流水，万事皆波澜。白日掩徂辉，浮云无定端。[1]梧桐巢燕雀，枳棘栖鸳鸾。且复归去来，剑歌行路难。[2]
古风（登高望四海）拼音解读：
dēng gāo wàng sì hǎi ，tiān dì hé màn màn 。shuāng bèi qún wù qiū ，fēng piāo dà huāng hán 。róng huá dōng liú shuǐ ，wàn shì jiē bō lán 。bái rì yǎn cú huī ，fú yún wú dìng duān 。[1]wú tóng cháo yàn què ，zhǐ jí qī yuān luán 。qiě fù guī qù lái ，jiàn gē háng lù nán 。[2]