桃源行
桃源行原文：
渔舟逐水爱山春，两岸桃花夹古津。坐看红树不知远，行尽青溪忽值人。山口潜行始隈隩，山开旷望旋平陆。遥看一处攒云树，近入千家散花竹。樵客初传汉姓名，居人未改秦衣服。居人共住武陵源，还从物外起田园。[1]月明松下房栊静，日出云山鸡犬喧。惊闻俗客争来集，竞引还家问都邑。平明闾巷扫花开，薄暮渔樵乘水入。初因避地去人间，及至成仙遂不还。峡里谁知有人事，世中遥望空云山。不疑灵境难闻见，尘心未尽思乡县。山洞无论隔山水，辞家终拟长游衍。自谓经过旧不迷，安知峰壑今来变。当时只记入山深，青溪几度到云林。春来遍是桃花水，不辨仙源何处寻。
桃源行拼音解读：
yú zhōu zhú shuǐ ài shān chūn ，liǎng àn táo huā jiá gǔ jīn 。zuò kàn hóng shù bú zhī yuǎn ，háng jìn qīng xī hū zhí rén 。shān kǒu qián háng shǐ wēi yù ，shān kāi kuàng wàng xuán píng lù 。yáo kàn yī chù zǎn yún shù ，jìn rù qiān jiā sàn huā zhú 。qiáo kè chū chuán hàn xìng míng ，jū rén wèi gǎi qín yī fú 。jū rén gòng zhù wǔ líng yuán ，hái cóng wù wài qǐ tián yuán 。[1]yuè míng sōng xià fáng lóng jìng ，rì chū yún shān jī quǎn xuān 。jīng wén sú kè zhēng lái jí ，jìng yǐn hái jiā wèn dōu yì 。píng míng lǘ xiàng sǎo huā kāi ，báo mù yú qiáo chéng shuǐ rù 。chū yīn bì dì qù rén jiān ，jí zhì chéng xiān suí bú hái 。xiá lǐ shuí zhī yǒu rén shì ，shì zhōng yáo wàng kōng yún shān 。bú yí líng jìng nán wén jiàn ，chén xīn wèi jìn sī xiāng xiàn 。shān dòng wú lùn gé shān shuǐ ，cí jiā zhōng nǐ zhǎng yóu yǎn 。zì wèi jīng guò jiù bú mí ，ān zhī fēng hè jīn lái biàn 。dāng shí zhī jì rù shān shēn ，qīng xī jǐ dù dào yún lín 。chūn lái biàn shì táo huā shuǐ ，bú biàn xiān yuán hé chù xún 。